هر آنکه را بوَد اکسیر علم و فضل و کمال

هر آنکه را بوَد اکسیر علم و فضل و کمال
چه حاجتی بوَد او را به مکنت و زر و مال

منال و مال نباشد نشان اصل شرف
که این گهر نبوَد جز به بحر فضل و کمال

کمال و فضل چو سرمایۀ بشر گردد
نباشدش به مکاسب، غم کساد و زوال

جهانِ عهد شکن خود وبال انسان است
شکسته دست، بوَد بر تن شریف وبال

جمال و حسن فزون گردد از کمال نَه مال
که زشت جلوه کند بی کمال، حُسن و جمال

در آن دیار که سیرت بوَد بهْ از صورت
یکی ست اَسهد و اشهد ز لفظ پاکِ بلال

به لفظِ طوطی تقلیدچی کمال مجوی
که عندلیب، بوَد کامل از کمالِ مقال

گر از خدا طلبی نام نیک و اَجر نکو
بکن نکویی و بفکن به دجلۀ اعمال

عمل نکو کن و ارواح قدس، رنجه مساز
که خیر و شرّ تو خوانند، ذرّه و مثقال

تو بذر نیکی و احسان بپاش و چشم بپوش
که دیگران دِرَوَند و کنند استحصال

چو بذر خویش فشاندی، مدار امید درو
که داس مرگ، کسی را نداده است مجال

دمی ز عمر، چو باقی بوَد غنیمت دان
به سود خلق بکوش و مکن دمی اِهمال

لگام عقل بِنه اسبِ نفس سرکش را
که می‌کند سر روحانی تو در گودال

به حکم ناحق اگر حق کس کنی باطل
قسم بحق که شود حکم حقّه‌ات اِبطال

حقوق اهل و عیال تو پایمال کنند
اگر حقوق کسان دِرهمی کنی پامال

شهی که کلبۀ درویش مُضمحل سازد
شود هرآینه محکوم هَدم و اِضمحلال

به عدل و داد، اگر حکم پادشاه بُود
به نام نیک چو کسری شود عدیم مثال

جهان وفا نکند با کسی که این خصلت
جدا بود ز جفاسیرتان کینه خصال

دریغ و آه که یکدم نمی‌گذارد چرخ
شویم همدم عیش و طرب، ولو به خیال

به نزد (شمس قمی) هست مجد و فخر و شرف
کمال و فضل و هنر، نی جمال و مال و منال

زنده یاد: سید علیرضا شمس قمی

https://telegram.me/shamseqomi