فغان ز مردم بیدادکیش عصر اَتم

(کجروی)

فغان ز مردم بیدادکیش عصر اَتم
امان ز حیله و تزویر بدمنش مردم

گریخت باید ازین قوم و زهر نخوتشان
که بخردان بگریزند از دُم کژدم

اگرچه کژدم کجرو کشنده است ولی
ز کژدم‌اند بَتَر ، خلق کجروِ بی دُم

درین دیار که جز رنگ و ریب و شائبه نیست
به هر که یار شوی دارد از خیانت سُم

صفا به مُکنت و مال و منال نیست، که هست
گهی شرافت کرباس را بر ابریشُم

به کهنه‌جامه به چشم ادب نگر که بسا
هنر نهفته بوَد کهنه‌جامه را در کُم

صفاست اهرم سیر تعالی انسان
ز جا نجنبد شیءِ ثقیل ، بی اهرم

صفای دوست بهْ از باده می‌کند سرمست
چو لعل و چشم و دهانش می است و ساغر و خُم

اگر رفیق شفیق است دوری‌اش غم نیست
که هست ساکن قم یا مقیم گشته به رُم

دو یار همدم و همخوی و همزبان خوش‌تر
به صدهزار جلیس دو روی نامردُم

به اسم ، لیموی عمّان و جهرم است یکی
ولی دو لیموی عمّان ، بهْ از همه جهرم

به نفع صلح بشر گر اَتم بوَد نیکوست
وگرنه کرده انشتین خطا ز کشفِ اتم

مریض اگرچه امید شِفا بوَد او را
چه حاجت است به تزریق خونِ غیر و سِرُم

کسی که ایده و اندیشه‌اش بوَد باطل
نه جرم بر پدر است و نه اعتراض به اُم

تعالی ِ بشر از مِهر و گویش نیکوست
زوال خلق ز بدخویی است و اولتیماتوم

هرآنکه صاحب علم و صفا و صدق بوَد
چه در حضیض کند جا چه گنبد طارُم

هرآنکه را هنر و دانش است (شمس قمی)
چه فرق جامه نمد شد و یا خز و قاقُم

شادروان سید علیرضا شمس قمی

برچسب‌ها: سید علیرضا شمس, شمس قمی به فدایت سر و جان مادر...