ما در این شهر غریبیم و نداریم کسی

(عزت نفس)

ما درین شهر غریبیم و نداریم کسی
نیست ما را بخدا غیر خدا دادرسی

نه یکی همدم همخو نه یکی هم پیمان
نه یکی همره همدل نه یکی همنفسی

مرغ عشقیم و بوَد مأمن ما گلشن و باغ
بهر خود ساخته ایم از گل و گلشن قفسی

پیش رو تیغ عدو باشد و بن بست از پس
چه توان کرد نمانده است ره پیش و پسی

زیر دستیم و ز اقوام زبر دست بری
ننمودیم ستم بر کس و دیدیم بسی

هوس کید و ریا در سر ما هرگز نیست
چو نداریم به جز صدق و حقیقت هوسی

باکی از چنگل شهباز نداریم از آنک
جور و آزار نکردیم به مور و مگسی

عزت نفس و قناعت چو دهد فخر و شرف
خون دل خورده نداریم تمنا ز کسی

منتی بهر دو نان چونکه ز دونان نکشیم
نه به کس ملتمسیم و نه ز کس ملتمسی

گلشن طبع که گل کرده بسی در همه حال
نشود همدم زاغ و زغن و خار و خسی

در ره موکب آن دوست، همه منتظریم
وه کزو نیست نشان غیر صدای جرسی

(شمس قم) دست به دامان ولای تو بوَد
چون سوای تو ندارد به کسی دسترسی

شادروان: سید علیرضا شمس قمی
https://t.me/shamseqomi