بس در فراق دلبر جانان گریستم

(غروب عشق)

بس در فراق دلبر جانان گریستم
خوناب دل ز شاهرگ جان گریستم

از چشمهٔ دوچشم ز چشم انتظاری‌اش
چون دجله و فرات خروشان گریستم

از رشک ماهِ عارض آن شبچراغ عمر ـ
چون اشک شمع، کنج شبستان گریستم

غایب چو شد ز چشم من آن لیلی وجود
مجنون صفت به دشت و بیابان گریستم

یعقوب سان ز فرقت آن یوسف عزیز
تا مصر وصل دوست ز کنعان گریستم

بر کاکل  شکوفه ی آمال  زندگی ـ
چون ابر نوبهار ، به نیسان گریستم

اشکی که از غم تو گره خورد در گلو
مینا صفت به ساغر دامان گریستم

چون (شمس قم) ز گرمی آن مهر پر فروغ
اندر غروب عشق تو سوزان گریستم

شادروان: سید علیرضا شمس قمی
https://t.me/shamseqomi